De Casino presenteert in het najaar als vanouds een nieuwe Casino Boite-reeks, zijnde vier inheemse dubbels van actuele bands die pop, rock en indie op een progressieve en/of creatieve manier benaderen en die van het experiment een deugd maken. Het gaat daarbij zowel om reeds gekende ensembles als om DIY-projecten die in volle ontwikkeling zijn en al in een pril stadium aan het publiek worden voorgesteld. Casino Boite wordt opnieuw gecureerd door Floris Daelemans (Belpop / Radio 1).

Curator Floris Daelemans over deze dubbel:

“Arne Leurentop verloor op korte tijd twee goede vrienden, en dat dreef hem een tijdje naar Nieuw-Zeeland. Daar, aan de andere kant van de wereld, luisterde hij vaak naar de muziek van Andy Shauf. Arne omarmde dat geluid met zijn band And They Spoke in Anthems, en probeerde om de zware last die op zijn schouders rustte van zich af te schrijven. Brent Beukelaer worstelde ook met een donkere periode in zijn leven, al bleef hij wel gewoon in eigen land om er muziek over te maken. Het zijn twee artiesten die erin slagen om op donkere dagen toch iets moois te creëren, louterende muziek voor henzelf en voor het publiek aan wie ze het laten horen. En dat hoeven geneens droevige liedjes te zijn, wat de tijden zijn hoopvol.”

And They Spoke In Anthems shares his fragile pop songs with slightly experimental contrasts during a performance that focuses on depth and stillness.

Voltijds melancholicus Arne Leurentop is na ‘June’, ‘Money Time’ en een pauze van vijf jaar terug met een derde indrukwekkende opvolger.  Tot stand gekomen tijdens een roadtrip-rouwproces in Nieuw-Zeeland gaan de songs op ‘Still’ maar over één ding: over dingen die weg zijn. Door middel van muziek herdenkt de Antwerpse singer-songwriter zijn beste vrienden en focust hij zich op wat er wél nog is. Op zoek naar de essentie en de fundamenten van ons bestaan en in de wetenschap dat muziek kan troosten, deelt And They Spoke In Anthems breekbare popsongs met licht experimentele contrasten tijdens een performance vol verdieping, verstilling en vernuft.

Brent Beukelaer’s songs feel like a mini-novel, where a four-minute song tells a story that can linger in the listener’s head for months to come.

Brent Beukelaer combineert zijn carrière als frontman van The Radar Station met minstens even straf Nederlandstalig werk onder eigen naam. Geïnspireerd door Nick Drake, Spinvis, The National en Lieven Coppieters creëert Beukelaer in zijn soloproject kleine, unieke verhalen. De nummers van deze poëet voelen aan als een miniroman, waarbij een song van vier minuten een verhaal vertelt dat nog maanden in het hoofd van de luisteraar kan blijven nazinderen. Op zijn jongstleden creatie ‘Ramen Als Ogen’ maakt grenzeloze verbeelding plaats voor een donkere periode uit Brent zijn leven. Het album gaat over onze kleinheid als mens. Ben je de echte wereld even beu? Dan biedt die van Brent een meer dan geschikt alternatief!