Bob Dylan, U2, Neil Young, Peter Gabriel, Robbie Robertson, Emmylou Harris, Willie Nelson, Chris en ook Trixie Whitley … de artiesten waarmee Daniel Lanois samenwerkte kunnen als de klasbakken der aarde worden omschreven. Zijn vingerafdruk deed hen schitteren, of het nu om akoestische of elektronische, traditionele of moderne, underground of mainstream genres ging. Lanois accommodeerde hen als producer (al dan niet in samenwerking met Brian Eno) bij de creatie van hun meest baanbrekende albums: ‘Oh Mercy’, ‘The Unforgettable Fire’, ‘So’, ‘The Joshua Tree’, ‘Achtung Baby’, …
En toch bleef de Canadese topproducer steeds zichzelf: een rasmuzikant met de voeten op de grond die van sounddesign een erudiete missie wist te maken en die al enkele decennia onthutsend mooie Americana op de wereld loslaat. Lanois’ eigen projecten variëren tussen bluesy rock, singer-songwriting en instrumentale ambient en atmosferische soundscapes. Gepuurd uit zijn pedal-steel gitaar maakt hij composities die de droomlandschappen van Ravel en Debussy lijken te reflecteren en die door recensenten wel eens als ‘constructed futurism’ worden omschreven. ‘I operate under the banner of soul music … music that feels right and originates from a truthful place’, zegt Lanois daarover. Luisteren is de boodschap!
On stage: Daniel Lanois (gitaar, pedal-steel en keys), Jim Wilson (gitaar en bas) en Kyle Crane (drums).
The Whereabouts of J. Albert.
Exit Suburb Songs – Enter The Whereabouts of J. Albert. De band rond Joeri Dobbeleir (ook bij Monster Youth) serveert nu rokerige rock die schommelt tussen rootsy blues en indie, qua stemgeluid laveert het tussen Leonard Cohen en Mark Lanegan. Normaal zouden ze hun debuutalbum voorstellen bij het concert van Lowrider eerder dit jaar, maar die show werd spijtig genoeg afgelast. Als support bij Daniel Lanois gunnen we hen graag een herkansing.